Lezen is op eigen risico. Dit domein is sinds 2004 bestemd te worden gebruikt als persoonlijke site, maar dat is afgetakeld naar een "verdediging" tegen roddel en constante intimidering.
Smaad of laster kunnen per e-mail gemeld worden. Vanwege spam is er geen link of letterlijk adres, maar met mijn of iedere naam op dit het domein komt het gewoon aan. Ieder bericht wordt altijd met respect behandeld, mits dit wederkerig is.
Deze paginas bestaan enkel nog als waarschuwing aan de personen die mij nog dagelijks lastig vallen met hun "vrouw" en "kinderen", en aan een dame met familie daartoe in 2007 de aanzet deed.
Ik vraag me nog steeds twee of drie dingen af, dat naast dat ik niet weet--of zou willen weten--wanneer men nu klaar is met mij te intimideren zonder kenbare reden te geven of aanleiding.
[2019-04-05] Ik wil Barbara Valletta even bedanken via deze weg, dat ze nogmaals heeft laten zien waar zij voor staat, en de stijl waarmee zij haar wereld en daarin kinderen, familie en vrienden beschouwd: als een bezit, een crediet met rente, een uitbuitbare investering tot aan het eind. Maw. een weltanschauing van nihilisme, materialisme, hedonisme, en als kers bovenop als jalours driftkikker. En wat dat mij verteld over (o.a.) Eddy Buter, en andere verstokte boomer en gen-x'er "rock 'n roll" New Face in Hell koekoek gekkies die zich niet durven of willen uitspreken over het gedrag van hun eigen generatie--Geen fantsoen, geen zelfkennis of reflectie over wat zij hebben gekregen van hun eigen voorouders. Maar wel in hun zelfvererende hedonisme en graaierij graag een makkelijk doelwit voor de grote problemen die hun generatie heeft veroorzaakt zoeken, en dan maar vervallen in een achterbaks clubje met een miasma van stinkende lucht waar volgende generaties nog heel anders op terug zullen kijken.
Laat mijn ervaring een waarschuwing zijn voor een ieder die denkt bij Barbara en cs. menselijkheid en liefde te vinden. Ik wil gewoon met rust worden gelaten. Dat kon Nathalie in 2007 niet, in 2008 niet, in 2009 niet, en in 2019 opnieuw niet. Terwijl zij haar vrienden familie en buren heeft ingezet om haar problemen op mij te projecteren (ik weet wel wie jullie zijn, zonder jullie stijl van schuilen achter ramen en namen te emuleren, of door te "hacken"). Dusdanig dat haar moeder nog steeds gelooft dat 10, 20 of 30 jaar en oudere jongeren "kleintjes" en onschuldig zijn--iedereen die puber is geweest snapt dat zoiemand ergens is blijven hangen en iets verbergt of weg heeft gedrukt.
Als Nathalie of iemand in haar plaats dit alles niet schriftelijk dit verklaren, kan beloven mij nooit meer te noemen en te benaderen, en excuses kan aanbieden is er geen enkele mogelijkheid dat ik zal vergeten wat ze heeft gedaan. Voor Barbara "ik heb een boek geschreven" Valletta geldt dat ze haar excuses eigenlijk wel publiek mag uitbrengen in een open brief. Naar mij en mijn werkgever. Maar vooral naar het nageslacht dat zich zal afvragen, waarom zij niet een huis in Italie en een familie en 2 of 3 vakanties per jaar kunnen hebben. Meer dan dat, excuses voor het feit dat zij niet of maar met moeite en veel te laat zullen leren wat een familie leven inhoudt. En alleen maar omdat hun grootouders en overgrootouders te inhalig waren en het motto "YOLO" hun als enige nagelaten is. Maar even terug op aarde, nu ik Barbara's stijl de afgelopen 12 jaar van afstand gezien en gevoelt heb, weet ik bijna zeker dat ze zich verder in haar linkse psychopathie en groter-dan-jij emo-narcisme zal laten afglijden, dieper en dieper, van binnen. Ik hoop dat ze onthoudt wat ze de maand April van 2019 aan haar vriendje heeft gehad: niets, een goed geklede sidekick met geen enig inhoudt of gewicht. En dat alles geldt denk ik ook voor Nathalie, die zich dag na dag verder in haar eigen leugens en "sociale contacten" heeft verstrikt. En dat ik herinner mij bij opstaan, in iedere wakend uur, wanneer ik probeer te werken, en wanneer ik probeer te gaan slapen.